Te voet van Chamonix naar Zermatt

Van de MONT BLANC naar de MATTERHORN

Van 17 tot en met 30 Augustus 2018

Vooraf:

1. De “Haute Route voor wandelaars” van Chamonix naar Zermatt is een van de epische wandelroutes in Europa: ze brengt je van de Mont Blanc naar de Matterhorn door een onuitputtelijke reeks postkaart landschappen en bekoorlijke alpendorpjes!

2. We gebruikten voor deze wandeling de uitstekende CICERONE-gids “Trekking from Chamonix to Zermatt” van Kevin Reynolds ((5th edition 2015, reprinted 2016 with updates) en de Swisstopo wandel kaarten in de gids vermeld.

3. We opteerden voor de meer ”volledige route” beschreven in het boek, dwz eindigen via de Europahut en indien keuze, ook voor de “mooiere” routes. In totaal 14 dagen.

4. De tweede helft van augustus openen de Zwitserse scholen opnieuw en is het dus wat rustiger op de route. We startten vanuit Argentière omdat het dan al redelijk druk is in Chamonix voor de Ultra Tour du Mont Blanc (UTMB) series (laatste weekend van Augustus) en omdat het stukje naar Argentière niet zo veel voorstelt. Hier heb je ook veel plaats om de auto 2 weken achter te laten (Parking les Grands Montets).

5. We verbleven de dag voor ons vertrek in Hotel Les Randonneurs, eenvoudige kamer met ontbijt voor 60 €.

6. Enkele weken vooraf boekten we slaapplaats voor elke etappe, te beginnen met de mogelijks “drukst bezette” Europahut en andere refuges (“Cabane” in Zwitserland).

7. Hoewel het aangeraden wordt om deze trek tussen half Juni en half September te doen omdat dan de route sneeuw-vrij zou moeten zijn – en de meeste refuges enkel in deze periode open zijn – hebben we altijd een paar crampons mee (Kahtoola micro spikes) om eventuele sneeuwvlekken – nevés  – over te steken.

8. Bij iedere etappe vermelden we hieronder:
a. De totale tijd die we over de etappe hebben gedaan, inclusief picknick tijd, rust, fototijd, etc…
b. De tijd die we hebben gewandeld van de vorige belangrijke mijlpaal
c. bij “klimmen” de “height gain” volgens het boek en volgens eigen metingen op de Garmin. (soms vermelden we ook het dalen)
d. En de afstand volgens het boek en de eigen gemeten afstand

9. In de 2 tabellen hierboven vind je een overzicht van:
a. elke etappe met hoogtes en gelopen tijden, tijden die op de aanduidingen staan op de route en onze eigen tijden.
b. elke etappe met klimmen, dalen en afstand volgens het boek en eigen lezingen op de  Garmin

ONZE ROUTE 

Dag 1 : Van Argentière naar HOTEL du COL DE LA FORCLAZ. 6h 27 min.

Volgens het boek: “Alternative stage 2”: Via Le tour (45 min), Charamillion (45 min), Col de Balme (45 min), Refuge les Grands (70 min), Chalet du Glacier (60 min) en Col de La Forclaz (50 min). Klimmen: 953 m (boek), 1155m (eigen); afstand: 15 km (boek), 19,75 km (eigen).

We startten aan het “Office de Tourisme” van Argentière, zijn doorgelopen op de “Chemin de la Moraine” onder de spoorweg door waar wat verder een aanduiding staat en zo door de bossen tot Le Tour. Daar begint het pad naar de Col de Balme, een gestage klim die eigenlijk ook een afdaling van een skipiste is. Maar je krijgt er wel enkele prachtige zichten op de Mont Blanc voor bij het omkijken. En daarom ben je er niet alleen. De helft van China en Japan leek daar ook voor gekomen te zijn.

Gelukkig wordt het vanaf Col de Balme en zeker als je de richting Refuge les Grands en Chalet du Glacier opdraait heel rustig en enig mooi, zonder skipistes. Van Les Grands gaat het steil naar beneden maar met de Trient gletsjer voor jou als attractie. Van Chalet du Glacier volgt het pad de “bisse du Trient” naar de Col de La Forclaz. (“bisse” staat voor irrigatiekanaal).

Een stevige wandeling als eerste dag! Temeer omdat het vanaf les Grands begon te onweren en het pad al vlug in een snelstromende beek veranderde. Natte voeten en dus blaar-alarm!

Hotel du Col de la Forclaz bleek helemaal volzet. (Les Grands en Chalet du Glacier zijn geen alternatief!). Maar er is wel een goeie organisatie! En lekker eten! 65 CHF halfpension per persoon (pp) en een bed in de slaapzaal (dortoir). De zon kwam nog uit die namiddag zodat al onze kleren droogden voor zonsondergang! Maar niet de schoenen… (best krantenpapier er in doen ’s nachts!)

Noteer dat er voor het hotel een winkeltje is waar je de voornaamste dingen kunt kopen!

Dag 2: Van Col de la Forclaz naar CHAMPEX LAC (is zelfde als Champex!) 7h 20 min.

Via Chalet du Glacier (40 min), Col du Fenêtre de l’Arpette (2h 50 min), Champex (3h 35 min). Klimmen: 1082m (boek), 1034m (eigen); afstand: 12 km (boek), 15,87 km (eigen).

Je moet even teruglopen langs de Bisse du Trient als opwarming vooraleer de stevige klim naar de Arpette te beginnen. Je krijgt een enig mooi uitzicht vanaf La Fenêtre de l’Arpette, vandaar ook de naam! Vanaf de Col een “technische” eerste 200 meter afdaling! Best ook de handen ervoor vrij houden! Mooie aankomst eerst in het bekoorlijke Arpette (de Relais d’Arpette ziet er zeer gezellig uit!) en dan – blijven oostwaarts gaan – in Champex.

Na 1100 meter dalen voelden de dijspieren – “de quads” – pijnlijk aan en waren de blaren in de natte schoenen volledig opengebloeid.

Maar Champex is liefelijk zoals ook het Pension En Plein Air! 84 CHF half pension pp in een schattig kamertje (maar zonder wc noch douche). Lekker eten! En heel vriendelijk! In Champex kan je ook geld uit de muur halen en nieuwe voorraden inslaan. En de “location de ski” heeft Compeed en andere noodmiddelen.

Noteer dat er nog 2 posh uitziende hotels zijn aan de rand van Champex : Belvedère en Splendide (deze laatste heeft nochtans het mooiste uitzicht!)

Dag 3: van Champex naar LE CHABLE. 3h 56 min.

Via Sembrancher (2h20min), Le Chable (1h 5 min).

Deze etappe kan na de twee vorige zware dagen zowaar als een welverdiende lichtere dag beschouwd worden, indien het nergens pijn zou doen! Geniet toch maar van de Alpenweiden! De route is echter niet overal heel duidelijk! Bij twijfel, volg geel en blijf hoger!
Le Chable is een onooglijk dorpje. Net over de brug in Villette heb je wel alle voorzieningen, ook een apotheek, geldautomaat en 2 restaurantjes: le Gietroz (lokale keuken) en le Cantaloupe (Griekse keuken, goed!).

Je bent nu in de vallei van Verbier en je merkt al vlug, heel populair bij de Engelsen. En van hieraf ben je ook niet meer op TMB terrein (Tour Du Mont Blanc) en zie je minder jonge frêle dingen in de nieuwste sportmodes, zonder enige bagage en aan het oefenen voor de UTMB, ronddartelen.
Geslapen in B&B De La Poste voor 91 CHF per kamer met lekker ontbijt voor 2 p.

Dag 4: van Le Chable naar CABANE DE MONTFORT. 5h 27 min

Via Clambin (2h30min), Cabane de Montfort (2h5 min). Klimmen: 1636m (boek), 1609 m (eigen); afstand: 9 km (boek), 14,49 km (eigen).

Weersta aan de verleiding om de kabellift te nemen naar les Ruinettes (via Verbier) en start de 1600 m klim! Het wordt een onvergetelijke dag en die klim valt best mee!

En NIET Montfort volgen en dit tot na Clambin! (Anders ga je via Verbier!) Bij twijfel: gele ruit op zwarte achtergrond of “Tour des Villages” met Les Verneys en/of Fontanelle er op.
Een heel mooi pad vanaf Fontanelle tot en met Clambin waar je een unieke picknickplaats krijgt met watervoorziening (en met koffie en andere mogelijkheden op het enig mooie terras van ‘Chez Dany”).

Daarna volgt een wat beu stuk klimmen tot aan Cafe Le Mouton Noir want het is een gebulldozerde ski afdaling, maar dan opnieuw een prachtig mooi pad langs de Bisse de Levron met rechts zicht op het massief van Le Grand Combin. Het pad kronkelt en algauw krijg je een eerste glimp van de Cabane te zien. Maar precies alsof ze iedere keer wat naar achteren schuifelde; ze bleef wenken maar kwam maar niet dichterbij…!

Het bleek een zeer comfortabele Cabane te zijn en met heerlijke zelfgebakken taarten! 4 personen per kamer. Lekker eten! Goeie douches, etc. 65 CHF halfpension pp.

Onthou ook dat de Vallei van Verbier in de zomer zalig moet zijn voor paragliding en mountainbiking!

Dag 5 : van Cabane de Montfort naar CABANE DE PRAFLEURI. 8h 36 min

Via Col de Termin (2h), Col de Louvie (1h40min), Col de Prafleuri (2h30min), Cabane de Prafleuri (50 min). Klimmen: 885m (boek), 1195m (eigen); afstand: 14 km (boek), 19,52 km (eigen).

Dit vonden we de lastigste dag van heel de trek! Het klimmen en de afstand volgens het boek bleken ook ferm onderschat.
Het begin vonden we al onduidelijk beschreven: je moet wel degelijk eerst dalen tot een 2150 m en tot onder het niveau van de telecabine de Montfort vooraleer je een aanduiding “Louvie” ziet staan. Wanneer je voor het eerst het massief van Le Grand Combin weer ziet en je op le Sentier de Chamois loopt ben je al tot op 2083 meter gedaald!
De beklimming tot de Col de Termin is fantastisch met schitterende bergtoppen aan je rechterkant. Maar ook best lastig! Van Termin naar Louvie is het vals plat maar met een kuitenbijter tot de top. Gelukkig stonden er bouquetins ons op te wachten als verwelkoming! (Noteer ook dat wij iedere dag elk met 2 liter water startten en dat we voor Louvie zijn moeten afdalen naar een bergstroompje om bij te tanken!)

Van Louvie naar de Col de Prafleurie is het grijs en eentonig en oneindig  – vandaar de naam “le grand désert”- maar vrij technisch en soms moet je uitkijken hoe je sneeuwplekken het beste vermijdt! En je krijgt er gegarandeerd natte voeten!! En die Col laat maar op zich wachten…! Gelukkig staat de route goed aangeduid – roodwitrood en cairns –  en zijn er weer steenbokken als verstrooiing!

De aankomst in de Cabane stelde ook al niet veel voor. Je wordt er alleszins niet met open armen onthaald. De dulle griet wou onmiddellijk betaling en in cash. En ontbijt tussen 6.00 en 7.00 en om 07.30h buiten (onder het mom dat het de volgende dag zal regenen rond de middag en dat je best vroeg vertrekt omdat de weg naar Arolla lang is…hallo!?!?) En 2 douches voor 59 plaatsen en 1 toilet (een was kapot). Het voelde aan als de eerste dag van mijn legerdienst.

Het hielp natuurlijk niet dat het ondertussen was beginnen regenen en dat iedereen een plaatsje voor zijn natte kleren wou vinden en de inkom in een zee van chaos werd herschapen. Dan zou een mens voor wat minder uit zijn krammen schieten. Over het gedrag van de wandelaar in het algemeen valt er trouwens ook wel het een en het ander te zeggen! (Zie conclusies!).

We kregen een plaatsje in een grote slaapzaal. 65 CHF half pension pp. Maar de pannekoeken die ’s morgens voor het ontbijt geserveerd werden waren heerlijk en maakten veel goed!

Dag 6: Van Cabane de Prafleuri naar AROLLA. 7h 30min.

Via Col des Roux (25 min), Pas de Chèvres (4 h), Arolla (1h30min). Klimmen: 674 m (boek), 754 m (own); afstand: 16 km (boek), 20.34 (own).

Een prachtige dag (en zonder regen)! Vanaf de Col des Roux heb je een wondermooi uitzicht op de Val de Dix, omringd door groene alpenweiden en weidse bergtoppen. Maar ook best technisch – staat voor “op handen en voeten” – zijn de laatste tientallen meters voor de Pas de Chèvres. Deze pas wordt door iedereen genomen nu, is 64 m minder hoog dan Col de Riedmatten en blijkbaar door het plaatsen van nieuwe ladders veilig bevonden. En best avontuurlijk en eigenlijk ook spannend! En wat een uitzicht!

Na 1381 m dalen (eigen meting) en met continu zicht op Mont Collon, onze favoriete berg van die dag voelt je lijf aan alsof het een nacht verdient in het “Kurhaus” in Arolla. Toch nog doorgelopen naar B&B “les Ecureuils” voor 110 CHF met ontbijt voor 2p.

Arolla is een gezellig bergdorpje dat we bij een volgende trek in de buurt wel eens als basis zouden willen! En waarschijnlijk verblijven in “Hotel du Glacier” met de mooiste bloembakken in de hele Zwitserse alpen. En het restaurant van Hotel du Pigne wint zeker de trofee voor Rösti met de meeste kaas! Er zijn ook enkele winkeltjes! Geen ATM!

Dag 7: Van Arolla naar LA SAGE : 5h20 min

Via le Lac Bleu (1h30min), Les Haudères (1h), La Sage (35 min). Klimmen: 215m (boek), 582 m (eigen); dalen: 554m (boek), 902m (eigen); afstand: 10km (boek), 15.05 km (eigen).

Een zalige dag! Neem zeker het hogere pad via Louché/ Le Lac Bleu. Vertrek wat later in de morgen om aan het meertje lekker lang te picknicken! En hopelijk wandel je met stokken want die zal je nodig hebben om je er weg te krijgen!

Neem verder het pad door La Couille! Vandaar gaat het bergaf naar Les Haudères waar je net voor het dorp een uniek zicht krijgt op Le Dent Blanche! In het dorp zelf zie je dan weer les Dents de Veisivi verschijnen boven de zeer typische Valais chalets. Nog een laatste inspanning brengt je naar La Sage, opnieuw een schitterend gelegen dorpje! En het zalige Hotel de la Sage! 105 CHF halfpension pp. La Sage heeft zelfs een winkeltje.

Dag 8: Van La Sage naar CABANE DE MOIRY. 6h36min.

Via Col du Tsaté (2h40min), Parking du Glacier (1h), Cabane de Moiry (1h30min). Klimmen en dalen: zelfde als boek. Afstand: 10km (boek), 12.64km (eigen).

1200 meter klimmen door weiden met mooie koeien en met les Dents de Veisivi als gezel… Best aangenaam! Voor de Col de Tsaté kan de stilte je ineens overvallen en waan je jou op het eind van de wereld. Eenmaal er over zie je de majestueuze Moiry gletsjer al vlug verschijnen en de fascinerende kleuren van de Lac de Moiry. De Cabane verbergt zich nog even maar je gelooft je ogen eerst niet wanneer je ze opmerkt.

Vergeet de koffie aan de buvette van de Parking du Glacier want die is in verval geraakt. Maar je hebt een flinke lunch nodig want de klim naar de Cabane vraagt nog een serieuze inspanning en je moet er ook stevig voor op je benen staan!

Maar wat een cabane..!! Je voelt je er in een nieuw staaltje architecturale “less is more” maar dan in de bergen en met een ongelofelijk uitzicht. En meer luxe dan in welke cabane of refuge je ooit hebt ervaren. Voor een koele 95 CHF halfpension pp.

Dag 9: Van Cabane de Moiry naar ZINAL. 5h42min (tot de kabellift van Sorebois)

Via de “haute Lac 2500 sentier”: tot verbinding met pad naar Col de Sorebois (2h20min), Col de Sorebois (40min). Klimmen: 462m (boek), 837m (eigen).

Je moet eerst een stuk dezelfde weg terug als de dag ervoor maar wanneer keuze tussen de bredere en dalende grindweg en een hoger gelegen pad, neem deze laatste met aanduiding “Sentier du Lac 2500m”. Dit pad blijft hoog maar glooiend langs de vallei en intrigerend door de kleuren van het meer beneden.

Na een kleine 2 uur bereik je het pad dat naar de Col de Sorebois klimt. Na nog een 15 minuten moet je scherp omhoog en verlaat je het bredere pad waar je initieel op liep. De aanduiding voor de Col staat simpel geschilderd op een grote rots en bij mist makkelijk te missen.
Het begon te sneeuwen op de top en we hebben dus de unieke vergezichten gemist, maar ook de lelijke dichtgezichten van het skigebied en de werken er aan boven Zinal. We hebben dan maar van de nood een deugd gemaakt – bij 3 graden Celsius niet zo moeilijk! – en de kabellift naar beneden genomen, Zinal direct. Dat is nu wel eens een voordeel wat je bvb in de Zuiderse Alpen niet hebt: skiliften die je in de zomer naar boven of naar beneden kunnen brengen…maar kies de juiste dagen: “in de zomer niet op maandag en dinsdag”!

Verbleven in Hotel de La Poste met slechts vier maar wel volledig gerenoveerde kamers (let op de graad van afwerking in Zwitserland: geen gesmodderde silicone overal, geen schots en scheve stopcontacten, rechte vloervoegen.. net als in Japan!).

Kamer met ontbijt voor 140 CHF. Goeie keuken ook. Alternatief en “grande dame” in Zinal : Hotel Le Besso met blijkbaar een fantastisch restaurant!

Dag 10: Van Zinal naar HOTEL WEISSHORN. 3h51min

Een directe maar enig mooie beklimming (837m) waarbij je eigenlijk achteruit zou moeten stappen! De bergen rondom hadden een dun laagje sneeuw van de nacht ervoor gekregen en zagen er daarom liefelijker uit. Het pad vertoonde op 2000m hoogte sporen van 3 seizoenen. En achter ons van rechts naar links le Dent Blanche, de top van de Matterhorn, de Obergabelhorn en Zinal Gletsjer, de Zinalrothorn en de Moming gletsjer, een uniek panorama!

Deze wandeling wordt als een van de mooiste van Zwitserland beschouwd! Met een nacht in het Weisshorn hotel als extra attractie (een “follietje” van 145 CHF-halfpension pp). Het ding kraakt en piept heerlijk Victoriaans, ook ’s nachts wanneer je dringend moet (op de gang!)! Geniet vooral van het terras waar je de zon heerlijk lang ziet onder gaan en waar de Zwitserse wijn nog lekker van wordt, ook!

Dag 11: Van Hotel Weisshorn naar GRUBEN. 4h 43min.

Via Meidpass (2h20min), Gruben (1h25min). Klimmen: zelfde als boek. Afstand: 11.37 km ipv 9km.

Een relaxte dag beginnend op het hoger gelegen pad net buiten het hotel en direct naar de Meidpass via Le Touret, Le Chiesso en La Roja. Van daar komen de Mont Blanc de Cheilon, de Grand Combin en zelfs even de Mont Blanc weer in zicht. Van hier moet je ook Duits spreken, eigenlijk Schwyzerdütsch, zowat Duits met een Westvlaams accent. En op de meest onverwachte plaatsen op het pad kom je mountainbikes tegen… Er moet in de buurt ook een militaire basis zijn want de vijf overgebleven F-16s van de Zwitserse luchtmacht bliezen er het ongedierte uit hun straalmotoren.

Gruben loopt over van gezelligheid, Hotel Schwarzhorn niet zo direct maar staat er wel schattig! En is uniek door de slaapzalen op de bovenste verdieping! En heeft een zalig terras. En ook wel weer een zeer goeie organisatie! (63 CHF bed in slaapzaal halfpension pp). Noteer: geen shop (meer) in Gruben maar Hotel Schwarzhorn stockeert heel wat lekkere dingen!

Dag 12: van Gruben naar JUNGEN (vandaar met de telecabine naar St Niklaus en bus naar Grachen). 5h29min.

Via Augstbordpass (2h15min) en Jungen (2h20min). Klimmen: zelfde als boek.

Weeral best eerst de zinnen zetten op een stevige beklimming! Maar is weeral een mooie en gestage klim, wel wat minder vlot op het einde net voor de Augstbordpass. Daarna een makkelijke afdaling tot op een 2400 meter en dan begint een lang glooiend en weer wat technisch stuk over “steenval” tot waar het pad naar rechts draait – het Twära punt (2500 m) – en je een enig uitzicht krijgt op het Mattertal met de Dom en Ried gletsjer die de meeste aandacht opeisen.

Om te eindigen een steile afdaling naar het schattige Jungen. Idyllischer komen ze niet, die alpendorpjes! En met een “Luftseilbahn” die zowaar uitnodigt om door de lucht te gaan zeilen in plaats van die knieën nog verder te mishandelen. Aan die roep valt niet te weerstaan! (Noteer dat je met 4 moet zijn om op “Ruf” te duwen en te mogen zeilen en dat een verborgen camera het allemaal in de gaten houdt!).

Van St Niklaus nog even de bus op naar Grächen waar we als kind ooit op vakantie zijn geweest. Verbleven in Walliserhof, een “instituut” en Zwitserser kan niet: komt zelfs met engeltjes in de kamer. 140 CFH kamer met ontbijt. En een perfect balkon want de kleren droog in geen tijd.

In het Toerismebureau (rechtover het hotel, aan de kerk) kregen we bevestiging dat de Europaweg gesloten was ter hoogte van Herbriggen. Er werd geadviseerd om de trein van St Niklaus naar Randa te nemen om van daar de wandeling naar de Europahut te starten.

Dag 13: Van RANDA naar de EUROPAHUTTE: 2h38 min

Via Hausli Brug. Klimmen: 838m. Afstand: 5.37 km.

Van Grächen de bus genomen (ieder half uur, aan de Post) naar St Niklaus, dan trein (iedere 20 minuten). 35 min naar Randa.

Een mooie maar stevige klim door naaldbos naar Hausli, met de enig mooie en spectaculaire 495m lange hangbrug als beloning! Dan nog een laatste duwtje naar de Europahut met een al even spectaculaire locatie en terras! Je raakt er niet uitgekeken op de Weisshorn en hopelijk krijg je er ook nog een klank en licht show bij in de namiddag!

Jammer dat het qua accommodatie ook wel de minst geriefelijke cabane is – grote slaapzalen met krakende metalen stapelbedden – en het eten er uit pakjes of uit blik komt, zowel de soep als de “curry” als de fruitsalade. Maar niets weegt op tegen zoveel schoonheid, zeggen we dan! 

Die avond kregen we ook nog onverwacht bezoek (zie foto’s).

Dag 14: van de Europahut naar Zermatt . 6h30min

Via Täschalp (Ottovan) (2h45min), en van Tufteren direct naar Zermatt (2h25min). Klimmen: 348 m (boek), 831 m (eigen). Dalen: 962m (boek), 1453m (eigen). Afstand: 18 km (boek), 20.42 km (eigen).

Merk op dat na Tufteren de aanduiding “Europaweg” je direct naar Zermatt brengt. Het boek raadt aan die te negeren en verder op dezelfde hoogte te blijven en via Findeln en Winkelmatten te gaan. Dat zouden wij bij een volgende keer ook doen. En dat zou aan het dalen en afstand niet zo veel meer veranderen.

Een wondermooie wandeling dus als einde!!! Maar ook weer niet van de poes! Je moet weer beduidend meer klimmen dan aangegeven. In Täschalp heb je een gezellig restaurantje/hotelletje als pauze. Net na Täschalp, na het klimmetje en de bocht rond Täschbach zie je eigenlijk pas de Matterhorn voor het eerst! En in de zomer blijken er altijd wat wolkjes rond te dartelen… En paragliders er voor.

En je moet gewoon nu en dan eens even gaan zitten en genieten van die berg en zijn omgeving waar je twee weken voor gestapt hebt. En Zermatt…. wel, geen verkeerde plaats om terug in de bewoonde wereld te komen! Weinig steden geven zo’n goeie eerste indruk.  Misschien een beetje artificieel. Maar toch aangenaam om zo’n plaats te kunnen aandoen, alles zeer netjes, zonder auto’s, wat paardenkoetsen, mooie winkels, sjieke terrasjes,…  Met de Matterhorn die er trots boven uittorent.

Verbleven in nog een andere Walliserhof voor 148 CHF met ontbijt voor 2p. Degelijk!

Van Zermatt terug naar Argentière: trein genomen eerst naar Visp, dan naar Martigny, dan schitterende trein (de Mont Blanc Express) naar Argentière. 85 CHF pp. Om 9.30 vertrokken, aangekomen om 13.10. De treinen lopen er zoals hun horloges!

CONCLUSIES CHAMONIX naar ZERMATT:

1. Wandelen van Chamonix naar Zermatt bied je een unieke 2-weekse tocht door een wondermooie omgeving met dagelijks toch wel gezellige stops in meestal idyllische plaatsjes en met zalig lange nachten. Elke dag gezond moe: een perfecte manier om te relaxen dus, en met enkele kilootjes minder rond het lijf als resultaat en als extra bonus!

In totaal was onze route 210 km lang  met meer dan 13.000 m klimmen – dus bijna 1000 meter gemiddeld per dag – en meer dan 11.000 meter afdalen. Volgens onze lezingen op de GPS is de route dus beduidend langer dan beschreven en moet je soms merkelijk heel wat meer klimmen – in dit opzicht neemt het boek “height gain” nogal simpel op als verschillen in hoogte tussen de verschillende toppen die worden bereikt . Dit is geen echt groot probleem want de belevenis van de wandelingen zit in de schoonheid ervan. Maar soms kan een goeie (mentale) voorbereiding, wetende wat de dag zal brengen die belevenis nog bevorderen! Of verminderen bij een gebrek er aan..

We contacteerden Mr Reynolds hierover. De hoogteverschillen en de afstanden zouden bij een volgende update van de gids (2019) herbekeken worden.

2. Om de eerste dagen eventueel wat minder zwaar te maken zou je kunnen starten in Arolla en dan eerst naar Zermatt gaan, van daar naar het beginpunt in Argentière. Of de route omgekeerd doen. De route laat zich ook in stukjes opsplitsen. Je kan bvb starten in Arolla of La Sage en zo ook schittererende tochten maken.

3. We zouden zeker de route laten eindigen met een 2-daagse via de Europahut omdat de “Alternative stage 13/14” van St Niklaus naar Zermatt zoals beschreven in het boek ons als een anti-climax overkomt! Dus ofwel starten vanaf Grächen/Gasenried ofwel – indien wat je leest over de Europaweg je verontrust of de route gesloten is vanuit Gasenried – met de trein naar Randa en zo naar de Europahut! Zo kan je de Hausli hangbrug ook 2 maal oversteken!

4. Noteer dat we de topografische kaarten niet nodig gehad hebben  (en ook duur want 118,5 CHF). Indien je de routes van het boek volgt dan kan je eigenlijk niet verkeerd lopen; de paden zijn zeer goed aangeduid! En crampons hebben we niet nodig gehad: we konden de weinige nog ondergesneeuwde stukken route makkelijk om lopen.

5. Een voorbeeld van een SCHITTERENDE MINDER ZWARE 5 DAAGSE WANDELING,  vertrekkende uit ZINAL :

a. Dag 1: beginnen met de wandeling die op ieders lijst zou moeten staan: van Zinal naar het Weisshorn hotel! Enig mooi en een goeie opwarming voor de daarop volgende dagen!
b. Dag 2: naar Gruben via de Meidpass. (directe route, niet via Bella Tola)
c. Dag 3: naar Jungen via de Augustbordpass. In Jungen met de telekabine naar St Niklaus en dan met de bus naar Grächen (of mooier nog: Gasenried, maar niet veel accommodatie hier)
d. Dag 4: Trein naar Randa (comfortabel en goed geregeld in St Niklaus en slechts 30 minuten) en vandaar naar de Europahutte
e. Dag 5: Van de Europahutte naar Zermatt.

6. Het was zeer druk in Hotel du Col de La Forclaz, in Gruben (enige hotel: Schwarzhorn) en in de Europahutte. Op de andere plaatsen was het kalm tot gezellig druk. Maar toch veilig om alle logies vooraf te boeken! (Eigenaardig: we hebben op de hele wandeling geen noorderburen ontmoet! Het moet zijn dat je hier überhaupt niet komt om te stappen!)

7. Op 2 plaatsen moet je contant betalen: Cabane de Prafleuri en Europahutte. Op andere plaatsen kan je een kredietkaart gebruiken.

8. In vergelijking met de Zuiderse Alpen zie je hier toch wel wat schreeuwlelijke  skipistes en hun mechanische toestanden, maar die zijn meestal op enkele plaatsen geconcentreerd. De route doet haar best om ze te vermijden. Maar… soms ben je blij dat ze er zijn!

9. En om te eindigen wat over etiquette in de hutten. Of het GEBREK er aan:

a. De cabanes en slaapzalen in hotels verschaffen matrassen, kussens en donsdekens. In ruil daarvoor vragen ze een slaapzakje – van die zijden dunne en lichte dingetjes- mee te brengen en het donsdeken weer op te vouwen ‘s morgens bij het verlaten van de dortoir. Tot onze onsteltenis weeral zag je hoe weinig respect veel mensen hebben voor het werk van anderen en daar geen gehoor aan geven en gewoon alles laten liggen zoals ze zijn opgestaan en vertrekken!

b. Sommige mensen doen alsof ze alleen op de wereld zijn en/of zich ’s morgensvroeg in een treinstation wanen en zich ook zo gedragen: nog voor het ochtendgloren schijnen ze hun hoofdlamp in jouw gezicht, pakken hun rugzakken, keuvelen op normaal stemgeluid over wie nu die zonnecrème de avond ervoor heeft weggestopt en waarom ze die kousen niet hebben opgehangen. En dan naar het ontbijt…om een halfuur later weer terug te keren om de rugzakken te komen halen.

b. Zo hebben we er ooit eentje gehad die ook in alle vroegte en in het donker zijn rugzak begon te pakken; alles bleek er in afzonderlijke plastieken zakken in verpakt, van het soort dat extra ritselt en friemelt. Hij was er zo’n half uur mee bezig, dan weg. Wij een goed uur later naar het ontbijt. Zat hij daar nog gelukzalig zijn Frans te oefenen (“you say: ” petit dejeuner” , so why not : “je petit déjeune?” ) Hij maakte zelfs helemaal geen aanstalten om zijn wandeling te starten. Dan vraag je je af waarom de hele keet zo nodig zo vroeg wakker moest?!

c. Snurken! Eentje in Hotel du Col de La Forclaz gehad net boven mij. Hij viel in slaap om 21h.34min en begon om 21.35 te snurken. Enkele keren op zijn bodem geklopt. Een schuldige “oui?” weerklonk, maar twee minuten erna was het weer zover. Tot 6h45 het snurken ophield. Ik heb zijn gezicht ’s morgens goed in mij opgenomen om zeker te zijn dat we hem later op de route niet weer in een slaapzaal zouden tegenkomen! Dus, zeker oorstoppen meedoen! Of koptelefoons. (In Nieuw Zeeland vraagt men aan snurkers om in het restaurant te slapen!)

d. Je hebt mensen die hun hele lunch aan en van het ontbijt buffet maken en meenemen: verschillende broodjes met van alles beleggen, mooi in een servetje rollen, nog een hardgekookt eitje en een banaan erbij en zo alles mooi in de broekzak proppen.  Daarom dat vele hotels hele sobere ontbijtbuffetten serveren nu… Dan moet een eerlijk mens maar fluiten naar wat kaas en een gekookt eitje bij het ontbijt!